مشتاق اندکی پَر برای پروازم( منصور خورشیدی )

به اعماق کودکی رفتم

**

مشتاق اندکی پَر
برای پروازم
جنب جوانه هایی که
آرامش زمستان را
به موسیقی دلپذیر آب می سپارند

رگبار مضاعف احساس
معمای هستی را
برهنه تر از عصب های بیدار
با نشانه های کوچک
روی مردمک می نشاند

وقتی که ماه منور
کنار نسترن های وحشی
نیلوفرانه قد می کشد
در خلوت هزار ستاره
به اعماق کودکی رفتم

 آخر همین ماه
به تماشای پرنده ها بیایید
در خلوت تمام ثانیه ها
وقت شکفتن شبنم روی برگ

منصور خورشیدی

به اعماق کودکی رفتم 

**
 
مشتاق اندکی پَر
برای پروازم
جنب جوانه هایی که
آرامش زمستان را
به موسیقی دلپذیر آب می سپارند

منصور خورشیدی

 
 
 نویسنده : علی مسعور هزارجریبی
 
بخش برجسته یی اززندگی نوستا لوژی است / درپیشینه ی شعر
نمونه های بارزی از تبیین امر نوستالوژی ارائه شده است که 
عمدتن به صورت کلی گرا یی و یا کلی نگری بوده است آن هم
با بیانی آشنا و الگو مدارانه / اما خورشیدی در این شعر با نگاه 
ریز بین و دور از دیدمان کلی نگر با بیانی که دغدغه اش تمایلات
مدرن زبانی و فرمیک می باشد و با بهره گیری از پدید ه های طبیعت
که شرکت هستی پیرامونی در تلفیق با زمان ذهنی و زمان تقویمی وخاطره(دیروزی ها) و احوال تماشا( اکنونی ها) با تاکید بر ساختار
سیال و تکنیکی ، رمز نو ماندن را نیکو ، رفتار می بخشد.

علی مسعور هزارجریبی