موجی برای پیوند ( اشعار انطباقی)

نظریه ای ارائه دادیم به نامِ " موجی برای پیوند ( اشعار انطباقی)"
چه افتخاری از این بالاتر که بزرگوارانی در امتداد با آن همچنان دست به تجربه بزنند و اینچنین زیبا نتیجه را شاهد باشیم....
اهالی مازندران، اشعاری را زمزمه می کنند که برلوح دلشان حک شده است.
محمدآملی متخلص به طالب آملی، از شاعران و سخنوران بنام قرن یازدهم هجری و از ارکان اربعه شعر سبک هندی است. 
طالب در سال 994 هجری در آمل متولد شد و در سال 1036 هجری در هند وفات یافت.
طالب در هند به اوج قله شعر رسید و به مقام ملک الشعرایی دربار دست یافت و در 42 سالگی در اوج شرف و اعتبار درگذشت. داستان عشق طالب آملی و مهاجرتش به هند، عرصه زمان را طی کرد و به یکی از داستانهای ماندگار در فرهنگ مازندران تبدیل شده است. مثنوی طالب و زهره، داستان عشق او به دختری به نام زهره است که از کودکی در مدرسه همدرس او بود. اما ثروت و شهرت خانواده طالب و مقام شاعری و جوانی او نتوانست خاندان زهره را راضی به ازدواج آنان کند....
وقتی خبر مرگ او به زهره می‌رسد، از داغ فراق و مرگ طالب آشفته شده، کنار رودخانه‌ ی هراز می‌رود و سراغ طالب را می‌گیرد، چرا که قبلاً چند بار طالب و زهره به آن‌جا رفته بودند. زهره که در عالم خیال و رؤیا و به یاد دوران گذشته با ماهیان صحبت می‌کند، دیگر به خانه برنمی‌گردد و برای همیشه ناپدید می‌شود… 
در این راستا بیتی از "طالب" را در انطباق با شعر حجم از استاد این سبک جناب "منصور خورشیدی" شاعر گرانقدر مازندرانی... با برگردان اسپانیایی ... بخوانیم؛
و با اجازه ایشان این اثر را در مجموعه ی اشعار دو زبانه انطباقی ثبت میکنیم...
با سپاس/ علی نوروزپور/ بمانید جاودان
****
آن شوخ نهالم که گرم بر کنی از جای
بر سطح هوا سبز کنم ریشه ی خود را
(طالب آملی)
از دانه به دانه می روید
این ریشه در هوا
با ضربِ کندِ عقربه
در بافت های تو در تو
باد هم
خسته به دیدار دانه می آید
و می سوزد
ریشه ی گیاهی در من
در فضا

(منصور خورشیدی)