عریانی راهتا سرخی نگاهاز پشت پلکهابستر تازه باز کندبرای دیدندستان تو آرام
با آُسمان پیوند میخوردو دل در هوای کوچهجغرافیای درد راروی عریانی راهمیریزد
منصور خورشیدی