طلسم سپیده دم ( منصور خورشیدی )

طلسم سپیده دم 
روی سنگ سیاه 
بی قاعده می نشیند 
شکل کفن مردگان
در نفس خاک
خواب این هِرم را در هم بریز 
تا مناجات روز های آدینه 
با پلک پرنده عروج کند 
سمت آسمانی 
که در میان دستان تو رشد می کند

***

در خلوت همیشه 
آرامش بی دلیل تن 
میان پس لرزه های نور
عبور می کند 
آن گاه هزار پروانه
در پیشانی توستاره می شود
همان دمی که خورشید
به گیسوی تو آویز می شود

منصور خورشیدی
دو شعر از مجموعه ی " رسم کبوتر "