راز آوازهای نهان بستر معرفت می سازد (منصور خورشیدی )

واژه های افراشته  

**

راز آوازهای نهان 

بستر معرفت می سازد 

برای گلهای بی تکلم 

لب از معمای همین لحن 

بر شانه های برگ سبک می رقصد 

و ارتعاش عریان شاخه ها 

بی عبور باد 

روی خیال گل خانه می کند 

منصور خورشیدی 

** 

از ضلع سپید وقت 

به آسمانِ ساده ی آن سو می رسی 

وقتی فاصله های رسیدن را 

اتفاق های پیاپی 

پُر می کند 

ترس در صدایم زیبا می نشیند 

آن گاه که 

بر آستان تو ایستاده اَم 

روی واژه ها ی افراشته 

با تکه هایی از آب 

و تکه هایی از آبی 

و اندکی از بهانه های هوش 

منصور خورشیدی 

** 

به حس ریشه و 

آشوب برگ ها سوگند 

کمی پرنده و 

تصویر دست و 

اندکی پرواز 

برای من کافی ست 

منصور خورشیدی 

** 

اینک که قطره های حبات* 

در سرخی رگان تو 

پرتاب میشوند 

دل به تبسم ساده می سپاری 

جنب نیلوفرانی که با رمز آب 

از خواب بر خاسته اند 

منصور خورشیدی 

بر گزیده از کتاب آبی ناگهان