تندیسهای ترس
از ذهن بستهبر میخیزد
با کمانه های سرخآن گاه نور ریخته ازفضا
روح گران مراارزان به باد میسپارد
تا در سکوت وقتهندسهی مات
میان نیلوفرانآرام منتشر شود
منصور خورشیدی