راز آواز های نهان ( منصور خورشیدی )

واژه های افراشته 
**
راز آواز های نهان
بستر معرفت می سازد
برای گل های بی تکلم
لب از معمای همین لحن 
بر شانه های برگ
سبک می رقصد
و ارتعاش عریان شاخه ها
بی عبور باد
روی خیال گل خانه می کند 
+
از ضلع سپید وقت 
به آسمانِ ساده ی آن سو می رسی 
فاصله های رسیدن را 
اتفاق های پیاپی 
پُر می کند
ترس در صدایم زیبا می نشیند
وقتی 
بر آستان تو ایستاده اَم
روی واژه ها ی افراشته
با اندکی از بهانه های هوش

منصور خورشیدی
دوشعر از : خطابه های کهنسال کودکی